Trots op de boer?

De boeren zijn in het nieuws de laatste tijd. Sinds 2 jaar geleden de rechter de uitspraak deed dat er te weinig gedaan wordt om de uitstoot van stikstof te beperken, vliegen de rapporten en beleidsdocumenten je om de oren die helder maken dat de boeren het gelag gaan betalen. 50 % van de veestapel weg, de Gelderse Vallei en het Groene Hart helemaal leeg maken, grond onteigenen, vergunningen van boeren intrekken… Het kan altijd nog gekker. Rapporten en beleidsdocumenten over het vliegverkeer bijvoorbeeld, nee, daar hoor je niets van.

In diverse gemeenten zijn moties ingediend om de boeren een hart onder de riem te steken, waardering uit te spreken en het college op te roepen de zorgen van agrarische ondernemers én van de leefbaarheid van het buitengebied over te brengen naar de provincie en Den Haag. Trots op de boer zogezegd. Als enige boer in de gemeenteraad van Putten heb ik dat ook overwogen. Ik heb daar uiteindelijk niet voor gekozen. In het gemeentelijk beleid kun je – in verhouding met het stikstofgeweld uit Den Haag – maar weinig invloed uitoefenen. Het wordt dan al snel symboolpolitiek. Dat is niet altijd fout, maar mijn partij, de SGP, is daar terughoudend in. Trouwens, ook andere groepen in de samenleving hebben het niet altijd gemakkelijk. Daar dienen we ook geen moties voor in. En in de derde plaats heb ik niet gekozen voor zo’n motie omdat er een risico is dat die niet aangenomen wordt. Niet iedereen is immers trots op de boer. En dan bereik je het tegenovergestelde.

Maar laat één ding duidelijk zijn: De SGP heeft hart voor de boeren, met of zonder motie.